(…) yüz yıl sonra, diye düşündüm, kapının eşiğine vardığım sırada, kadınlar artık himaye edilen cins olmayacaklar. bir zamanlar kendilerine yasaklanmış olan bütün faaliyetlere ve uğraşlara katılabilecekler. dadı kömür yığabilecek. dükkâncı kadın otomobil kullanabilecek. kadın himaye edilen cins olduğunda görülen durumlara dayandırılan bütün varsayımlar ortadan kalmış olacak – örneğin (o sırada sokaktan bir bölük asker geçiyordu) kadınların, din adamlarının ve bahçıvanların daha uzun ömürlü oldukları. onları korumaktan vazgeçin, onları aynı faaliyetler ve uğraşlarla baş başa bırakın, bırakın asker olsunlar, denizci, otomobil sürücüsü ya da liman işçisi, o zaman kadınlar erkeklerden daha genç yaşta, daha çabuk ölmezler mi, o zaman da biri çıkıp ‘bir uçak gördüm’ der gibi, ‘bugün bir kadın gördüm’ demez mi? kadınlık, himaye edilen bir meşguliyet olmaktan çıkınca her şey olabilir (…)

virginia woolf
kendine ait bir oda

çev.: i̇lknur özdemir