kendine ait bir oda

Hizmetçi ve avukatların karşılaştırmalı değerleri her bir on yıldan öbürüne yükselip düşmekle kalmaz, onları şu anda oldukları biçimde ölçecek cetvellerimiz de yoktur. Profesörümden beni kadınlar konusundaki savının şu ya da bu yönü üzerine “tartışılmaz açıklamalar”la donatmasını istemekle aptallık etmiştim. Kişi herhangi bir yeteneğin o andaki değerini söyleyebilse de, o değerler değişecektir; büyük olasılıkla bir yüzyıla kadar tümüyle değişmiş olacaklar. Kendi kapımın basamaklarına vardığımda, dahası, bir yüzyıla kadar kadınlar korunan cins olmaktan çıkmış bulunacaklar, diye düşündüm. Sonuçta bir zamanlar kendilerinden esirgenen tüm eylemlere ve etkinliklere katılacaklar. Dadılar kömür taşıyacak. Bakkal kadın lokomotif kullanacak. Kadınların korunan cins oldukları sırada yapılan gözlemlere dayalı tüm özellikler yok olacak —örneğin (tam o anda bir tabur asker uygun adım yürüyerek sokaktan geçti), örneğin kadınların, din adamlarının ve bahçıvanların öbür insanlardan daha uzun yaşamaları. O korunma kaldırılıp aynı eylemlere ve zorlamalara sokulduklarında, asker, denizci ve lokomotif sürücüsü ya da liman işçisi yapıldıklarında kadınlar, erkeklerden öylesine daha genç, öylesine daha çabuk ölürler ki, kişi eskiden “Bir uçak gördüm,” dediği gibi “Bir kadın gördüm,” diyecektir. Kapıyı açarak, kadınlık korunma altında bir uğraş olmaktan çıktığında her şey olabilir, diye düşündüm. Ama bütün bunların benim yazımın konusu olan “Kadınlar ve Kurmaca Yazın” ile ne ilgisi olabilir, diyerek içeri girdim.

s.45—46

Virginia Woolf
Kendine Ait Bir Oda

Türkçesi: Suğra Öncü
iletişim Yayınları