“hastalıklı bir korku: çok fazla isyan ediyor. bu hafta psikiyatra gidiyorum, sırf tanışmak, orada olduğunu bilmek için. ve ironik ama ona ihtiyacım olduğunu hissediyorum. bir babaya ihtiyacım var. bir anneye ihtiyacım var. omzunda ağlayacak benden daha yaşlı, daha bilge birine ihtiyacım var. tanrıyla konuşuyorum ama gökyüzü bomboş, avcı takımyıldızı geçip gidiyor ama tek kelime etmiyor. lazarus gibi hissediyorum: bu hikâyenin müthiş bir büyüsü var. ölmüşken, yeniden ayağa kalkıyorum ve hatta intihara meyilli olduğum, ona çok yaklaştığım, yaralarım ve yanağımda gitgide belirginleşen (yoksa bu yalnızca benim hayal gücümün bir ürünü mü) doğum lekemle mezarımdan çıktığım hissine kapılıyorum. okuduklarımda, yazdıklarımla kendimi çok fazla özdeşleştiriyorum. strange interlude’daki nina’yım; bir koca, sevgili, baba ve oğul, hepsini bir anda istiyorum. ve şiirlerimi, titizlikle ince ince ördüğüm o akıcı şiirlerimi the new yorker’da yayımlatma ihtimaline ümitsizce bel bağladım.”
sylvia plath
günlükler —153-154
çeviren: merve sevtap ılgın
kırmızı kedi yayınları
sylvia plath
günlükler —153-154
çeviren: merve sevtap ılgın
kırmızı kedi yayınları