“hangi cehenneme gidiyorduk? ya hep birlikte ya hiçbir zaman varamayacağımız bu hedefe yönelirken, yeni dostlarının ellerini tutabilmek istiyordu o da. artık aynı yolun yolcusuyduk. gecenin içinde yürümeyi öğrenmesi gerekecekti rahip efendinin, tıpkı bizler gibi, diğerleri gibi. hâlâ tökezliyordu.
düşmemek için ne yapması gerektiğini soruyordu bana. madem korkacaktı, gelmeseydi o zaman! sonuna hep birlikte varacaktık ve işte o zaman öğrenecektik bu macerada ne bulmayı ummuş olduğumuzu. yaşam bundan ibarettir, gecenin içinde son bulan bir ışık parçası.
kaldı ki, belki de asla öğrenemeyecektik, hiçbir şey bulamayacaktık. ölüm de budur işte.”
louis-ferdinand céline
gecenin sonuna yolculuk
çeviren: yiğit bener
yky — 2002
düşmemek için ne yapması gerektiğini soruyordu bana. madem korkacaktı, gelmeseydi o zaman! sonuna hep birlikte varacaktık ve işte o zaman öğrenecektik bu macerada ne bulmayı ummuş olduğumuzu. yaşam bundan ibarettir, gecenin içinde son bulan bir ışık parçası.
kaldı ki, belki de asla öğrenemeyecektik, hiçbir şey bulamayacaktık. ölüm de budur işte.”
louis-ferdinand céline
gecenin sonuna yolculuk
çeviren: yiğit bener
yky — 2002