“ve beklemeyle geçen bu yaşam. akşam yemeğini beklerim ve uykuyu beklerim. belli belirsiz bir umutla uyanmayı düşünürüm - neyin umudu? bilmiyorum. uyanma saati gelir ve öğle yemeğini beklerim. ve sonra ertesi güne kadar böyle... durmaksızın kendi kendine: şimdi bürodadır, öğle yemeğini yiyor, bürosundadır, iş bitmiştir - ve yaşamındaki, düşünülmesi gereken, düşünülünce, insanı haykıramayacak hale getiren şu boşluk...”
_
defterler 1
ithaki yayınları - 143
çeviren: ümit moran altan
_
defterler 1
ithaki yayınları - 143
çeviren: ümit moran altan