son mektup – tabutmag forum
hepinize!
i̇şte ölüyorum. kimseyi suçlamayın bundan ötürü. hele dedikodudan, unutmayın ki, merhum nefret ederdi.

anacığım, kardeşlerim, yoldaşlarım! bağışlayın beni. i̇ş değil bu, biliyorum (kimseye de öğütlemem),ama benim için başka bir çıkar yol kalmamıştı.

lili, beni sev.
hükümet yoldaş! ailem: lili brik, anam, kız kardeşlerim ve
veronika vitoldovna polonkaya’dan ibarettir. yaşamlarını sağlarsan, ne mutlu bana.

bitmemiş şiirleri brik’lere verin, ne lâzımsa onlar yapar.

“bir varmış bir yokmuş”
derler hani:

aşkın küçük sandalı
hayat ırmağının akıntısına
kafa tutabilir mi!

dayanamayıp parçalandı işte sonunda...

acıları
mutsuzlukları
karşılıklı haksızlıkları
h a t ı r l a m a y a b i l e d e ğ m e z:

ödeşmiş durumdayız kahpe felekle.
ve sizler mutlu olun
yeter.

vladimir mayakovski
çeviren: attilâ tokatlı