anıların açtığı yara gibi,
sana giden yolu kazarak açmakta gözler,
yüreğin parlak dişleriyle ısırılmış
ve yatağımız olarak kalan
bu yüce topraklarda:

bu tünelden gelmelisin —
geliyorsun.

en derinlerden,
tohumların bereketiyle donatmakta
seni deniz, bütün zamanlar için.

sonu yok her şeye bir ad vermenin,
seni kaderimle örtüyorum.

(bkz:paul celan)
kapkara