i̇nsanlar bana yeni tasarılarımın ne olduğunu soruyorlar, diyor gülümseyerek. onlara ne söyleyeyim? bu gece sevişmek. öğleden sonra yeni bir desen çizmek. şaşırmak!
asansörle beşinci kattaki dairesinden aşağı inerken yeni bir desen çizebileceğini düşünüyorum.
metroda yarıdan fazlası dolu bir vagonda boş bir koltuğa oturuyorum. vagonun dibinde kırk yaşlarında bir adam elini tutarak görmeyen gözlerle kendisini izleyen sakat karısıyla ilgili bir şeyler söylüyor. oturdukları evden çıkarıldıklarını ve yardım için bir kuruma başvururlarsa, birbirlerinden ayrı kalabileceklerini söylüyor.
sakat bir kadını sevmenin nasıl bir şey olduğunu bilmezsiniz, diyor adam vagondaki yolculara, ben onu sevebileceğim kadar, en az sizin karılarınızı, kocalarınızı sevdiğiniz kadar seviyorum.
bazı yolcular adama para veriyor. o da hepsine, merci pour votre sensibilité, diyor…
bu sahnenin bir yerinde birden onu leica’sıyla orada görmeyi umarak vagonun kapısına bakıyorum. birden ve düşünmeden yapılmış bir hareket benimki.
fotoğraf, diye yazmıştı bir zamanlar o anaç el yazısıyla, sürekli bakmanın sonucu, belli bir anı ve onun sonsuzluğunu yakalayan kendiliğinden bir dürtüdür.
s.52—53
john berger
fotokopiler
türkçesi: cevat çapan
metis yayınları
asansörle beşinci kattaki dairesinden aşağı inerken yeni bir desen çizebileceğini düşünüyorum.
metroda yarıdan fazlası dolu bir vagonda boş bir koltuğa oturuyorum. vagonun dibinde kırk yaşlarında bir adam elini tutarak görmeyen gözlerle kendisini izleyen sakat karısıyla ilgili bir şeyler söylüyor. oturdukları evden çıkarıldıklarını ve yardım için bir kuruma başvururlarsa, birbirlerinden ayrı kalabileceklerini söylüyor.
sakat bir kadını sevmenin nasıl bir şey olduğunu bilmezsiniz, diyor adam vagondaki yolculara, ben onu sevebileceğim kadar, en az sizin karılarınızı, kocalarınızı sevdiğiniz kadar seviyorum.
bazı yolcular adama para veriyor. o da hepsine, merci pour votre sensibilité, diyor…
bu sahnenin bir yerinde birden onu leica’sıyla orada görmeyi umarak vagonun kapısına bakıyorum. birden ve düşünmeden yapılmış bir hareket benimki.
fotoğraf, diye yazmıştı bir zamanlar o anaç el yazısıyla, sürekli bakmanın sonucu, belli bir anı ve onun sonsuzluğunu yakalayan kendiliğinden bir dürtüdür.
s.52—53
john berger
fotokopiler
türkçesi: cevat çapan
metis yayınları