“burjuva tiyatrosu, oyunlaştırdığı olayların zaman dışı özellikleri üzerinde durur; insanı anlatırken, hep o sonsuz/ebedi insansalı göz önünde tutar. konuyu o türlü düzenler ki, varlığı sağlanan genel durumlarda insan belli bir çağın, belli bir ırkın insanı değil de, salt insan olarak kendini göstersin… kimi koşullarda bir değişme açığa vurabilir kendini, çevre değişebilir; ama söz konusu görüşe göre, insanın kendisi değişmeden kalır. tarih çevre için geçerli, ama insan için değildir. bir önem taşımayan çevreye salt bir araç gözüyle bakılır; adeta değişken bir büyüklük, insanla ilişkisiz bir nesnedir çevre; varlığı insana bağlı değildir; insan, bu hiç değişmeden kalan duruk büyüklüğün karşısında kapalı bir birim olarak yer alır.”

bertolt brecht, epik tiyatro, say yay., s. 33