ben, antonin artaud

“bir tadabilseydik hiçliğimizi, dinlenebilseydik içinde, ve bu hiçlik ne bir çeşit varlık ne de bir tür ölüm olmasaydı.

artık olmamak ne kadar zor, ne kadar zor bir daha bir şeyin içinde bulunmamak. gerçek acı, kendinde düşüncenin yer değiştirdiğini hissetmektir. fakat düşünce bir nokta, kesinlikle bir ıstırap değil.

artık hayata dokunulmayan noktaya vardım, ama içimdeki her türlü iştah ve varlığın ısrarlı kıpırdanışlarıyla.

bir tek kaygım kaldı, kendimi yeniden inşa etmek.”

antonin artaud
ben, antonin artaud