“İmkânımızı tartmak için yüreklilikten mürekkep bir ölçü”
We had sole tenancy of our life and summer
Landscape consumed the colour of your fragrant dress
Eagerness and restraint were reconciled
The Chateau de Maubec sank into the clay
Soon its crescendo on the lyre would fade
The violence of plants made us vacillate
A dark rook sculling that had left the throng
On the muted flint of quartered noon
Accompanied the tender moves of our accord
Everywhere the scythes were forced to rest
Our rarity had begun its reign
(The insomniac wind wrinkling our eyelids
Turning the agreed page every night
Wishes each part of you I hold extended
Towards a land of famished age, giant tear-ducts)
It was the beginning of delightful years
The earth loved us a little I remember.
Yaz ve yaşamımız tek bir bütündük
Kırlar güzel kokulu etekliğinin rengini yutardı
Barışmıştı zorlamayla açgözlülük
Çalgısının yalpası az sonra çöküp gidecek
Maubec Şatosu kile gömülürdü
Bizi sendeletirdi bitkilerin hoyratlığı
Bir karga, filodan kopmuş kara kürekçi
Kolu bacağı koparılmış öğle vaktinin
Dilsiz çakmaktaşı üstünde
Yumuşak devinimlerle süregiden
Uzlaşmamıza eşlik ederdi
Her yanda durup dinlenmesi gerekirdi orağın
Az bulunurluğumuz bir saltanatı başlatırdı
(Gözkapaklarımızı kırıştıran o uykusuz rüzgar
Her gece çevirirken onaylanmış sayfayı
İstiyor ki senden alıkoyduğum her parça
Bir acıkmış çağ ve dev gözpınarı ülkesine yayılsın)
O tapılası güzel yılların başlangıcıydı
Anımsıyorum toprak biraz severdi bizi
Türkçesi: Samih Rifat
