Marina Tsvetaeva

A stone thrown into a silent lake
–is the sound of your name.

“sessiz bir göle atılan bir taş
senin isminin sesi”

“some people think I’m a daughter, or a wife
but I am like the blackest thought of night.”

“kimilerine göre birilerinin kızı veya eşiyim
oysa ben sadece gecenin en siyah düşüncesiyim.”

from the poem, insomnia (1916)

“I am only a shell where the ocean is still sounding.
But I have looked too long into human eyes.
Reduce me now to ashes — Night, like a black sun.”

“İçinde okyanusun hâlâ uğuldadığı
bir deniz kabuğuyum sadece.
Ama insan gözlerine o kadar uzun bir süre baktım ki
Küle çevir şimdi beni — ey Gece, siyah bir güneş gibi.”

— Marina Tsvetaeva, from the poem, Insomnia (1916)