"Bizi koruyan ve yol gösteren, bizim ve dünyanın geleceğini düşünen her kim idiyse, onun yerini, bizlerin maddeye ve kendi doğamızın en aşağılık özelliğine köle oluşumuzdan sevinç duyan bir başkası aldı."
"Âşıklar arasında asla denklik olmuyor — ne dersin? Biri daima ötekini gölgeleyip büyümesini engelliyor, gölgelenen daima kaçıp kurtulma, büyüme özgürlüğünü kazanma isteğiyle kıvranmak zorunda. Kuşkusuz aşkın tek trajik yönü de bu?
Yani, başka açıdan Capodistria'nın ölümünü gerçekten Nessim tasarladıysa (ki yaygın dedikodu ve kanı bu), bundan daha felâketli bir yol seçemezdi. Belki de (kendisinden önce Arnauti'nin yaptığı gibi) Justine'i bu ifritten kurarırsa ona kendisi sahip olabileceğini düşünmüştü. (Bir keresinde böyle demiş — bana sen söylemiştin.) Ama tam tersi oldu. Onun bir anlamda günahlarını bağışlamış oldu, ya da bunu istemeyerek Capodistria yaptı. Sonuçta Justine onu bir sevgili olarak değil, bir tür baş papaz olarak düşünüyor. Ondan öyle derin bir saygıyla söz etti ki, duysa dehşet içinde kalırdı. Asla geri dönmeyecek, dönebilir mi? Dönse bile Nessim onu sonsuza dek yitirdiğini hemen anlardı — çünkü bizimle günah çıkarma ilişkisinde olan kişiler asla bizi sevemezler, asla gerçekten sevemezler."
Justine