m treni – tabutmag forum
tepemde pervaneler dönüyor, dört ana yönü gösteren bir rüzgâr okuna öykünüyorlar sanki. kuvvetli rüzgârlar, soğuk yağmurlar veya yağmur tehdidi; inceden inceye tüm varlığıma işleyen ve daimi bir keyifsizliğin içine sürükleniyorum. depresyon değil bu, daha çok melankoliye duyulan bir ilgi; elimde küçük bir gezegen misali evirip çeviriyorum onu, çizgi çizgi gölgeler var üstünde, inanılmayacak kadar mavi.

overhead the fans spin, feigning the four directions of a traversing weather vane. high winds, cold rain, or the threat of rain; a looming continuum of calamitous skies that subtly permeate my entire being. without noticing, ı slip into a light yet lingering malaise. not a depression, more like a fascination for melancholia, which ı turn in my hand as if it were a small planet, streaked in shadow, impossibly blue.